Sigiriya – lwia skała, skalna forteca, ma swoją historię naznaczoną intrygami, zdradą i śmiercią. Jest wyrafinowaną wizą artystyczną jednego człowieka, zapomnianą przez wieki, a obecnie wpisaną na Listę Światowego Dziedzicta UNESCO.
Jak doszło do powstania tej niezwykłej budowli?
Przenieśmy się do 5 wieku naszej ery. Na tronie w stolicy Anuradaphurze zasiada król Dhatusena I, który właśnie zjednoczył kraj, po pokonaniu południowoindyjskich najeźdźców. Jest znany jako budowniczy osiemnastu zbiorników wodnych, które zapewniały wodę do picia, między innymi dla Anuradaphury oraz okolicznego rolnictwa.
Dhatusena I ma dwóch synów i ukochaną córkę, która poślubia Migarę, królewskiego siostrzeńca i dowódcę wojsk. To właśnie Migara jest głównym sprawcą prawdziwej szekspirowskiej tragedii. Wyjątkowo źle traktuje swoją żonę, „oczko w głowie” panującego króla, na tyle źle, że po kolejnym akcie przemocy, król Dhatusena w napadzie gniewu, każe spalić żywcem matkę Migary, a swoją siostrę.
Raz uruchomiona machina zemsty zaczyna się toczyć. Migara namawia do zemsty Kasyapę, starszego królewskiego syna, który nie ma szans na koronę, bo nie jest synem z królewskiej małżonki.
Król Dhatusena zostaje, więc żywcem zamurowany w ścianach jednego ze zbiorników wodnych, który sam wybudował. Prawowity następca tronu Moggallana ratuje swe życie ucieczką do Indii, gdzie spędzi następne 18 lat, a Kasyapa zostaje królem (477- 495).
Jak uczy historia, władza zdobyta w wyniku mordu nie daje szczęścia. Król Kasyapa I nie jest szanowany przez swój lud, a nawet zyskuje przydomek ojcobójcy, poza tym obawia się powrotu brata Moggallana, postanawia, więc wyprowadzić się z Anuradaphury i wybudować swoją twierdzę w Sigiriya.
Czy Kasyapa budując ją przypuszczał, że po ponad 1500 lat stanie się jedną z największych atrakcji wyspy?
Zapewne nie, ale jako natchniony artysta stworzył budowlę, która już na zawsze wpisała się w historię Sri Lanki. Jego natchnieniem było mistyczne miasto bogów, zbudowane wśród chmur. Kasyapa stworzył jego ziemską wersję, wykorzystując całe bogactwo swojego królestwa.
Cała twierdza otoczona była dwoma murami obronnymi i trzema fosami( krokodyle w nich żyjące miały być dodatkowym elementem obrony).
Główne, najbardziej reprezentacyjne wejście prowadziło poprzez ogrody z letnimi pałacami, pawilonami, fontannami, wieżyczkami symetrycznie rozmieszczonymi aż do wewnętrznych murów miejskich.
Następnie kamienne klatki schodowe prowadziły do ściany lustrzanej, fresków, klatki schodowej w kształcie lwa i ostatecznie do królewskiego pałacu na szczycie. Punktem centralnym nowego miasta, była około 200 metrowa skała, na której szczycie mieściła się rezydencja królewska.
Dostęp do niej mieli tylko król, królowa oraz nieliczna służba. Cały szczyt był otoczony murem, który chronił przed wiatrami i deszczem.
Woda deszczowa była starannie zbierana i przechowywana w zbiornikach na szczycie , a nadmiar transportowany do zbiornika poniżej.
Wejście do tego pałacu prowadziło przez klatkę schodową w kształcie lwa, o wysokości 35 metrów.
Ściana lustrzana, która obecnie wyróżnia się intensywnym pomarańczowym kolorem w czasach króla Kasyapy była biała i tak mocno wypolerowana, że odbijały się w niej freski z naprzeciwległej ściany.Freski zostały namalowane jako element dekoracyjny na tle białych ścian jakie miała kiedyś Sigiriya. Przedstawiały one 500 kobiet należących prawdopodobnie do haremu króla Kasyapy. Do dzisiaj zachowanych jest 18 oryginalnych fresków.
Sigiriya stanowiła przykład niezrównanych połączeń sztuki, ogrodnictwa, inżynierii wodnej i architektury.
Jaki doszło do upadku królestwa Kasyapy?
Znowu znaczącą rolę odegrał tu Migara, który już raz dopuścił się zdrady razem z Kasyapą, a tym razem wystąpił przeciwko niemu. Nawiązał kontakt z jego bratem Moggallanem przebywającym w Indiach i kiedy ten powrócił na wyspę z niewielką armią popleczników Migara zdradził Kasyapę w decydującej bitwie.
Kasyapa wierząc w przewagę swej armii opuścił Sigiriyę i zdecydował się zaatakować swojego brata na otwartym polu. Kiedy Kasyapa odwrócił swojego słonia, aby uniknąć bagiennego gruntu, Migara wykorzystał moment i dał znak odwrotu całemu wojsku. W taki oto sposób król Kasyapa zakończył swoje krótkie i burzliwe panowanie, opuszczony przez swoją armię, podciął sobie gardło swoim własnym sztyletem.
Jego brat Moggallan uszanował pośmiertnie Kasyapę. Jego królewka kremacja odbyła się podobno na sąsiadującej górze Piturungali.
Panowanie Kasyapy zakończyło się w 495 roku. Królem został jego brat Moggallan i przeniósł stolicę do Anudaraphury.
A Sigiriya pozbawiona skarbów, została przekształcona w klasztor buddyjski. Przez stulecia powoli opuszczana , aż całkowicie pozostawiona wszechogarniającej dżungli i zapomniana.
Dopiero w 1831roku oficer brytyjski podczas polowania na słonie natrafił na pierwsze ślady Sigiriyi, a poważne wykopaliska i prace konserwatorskie rozpoczęły się w 1889roku.
Dzisiaj możemy oglądać tylko ok. 20% z tego co kiedyś było wizą miasta bogów, króla Kasyapy I, człowieka uwikłanego w zdradę, a jednocześnie artystę i wizjonera.
